Beauceron, FCI Rasstandaard N°44 / 09. 11. 2006
Deze standaard is een vrije Nederlandse vertaling van de officiële FCI rasstandaard (gebaseerd op de Engelse vertaling van John Miller en Raymond Triquet)
Land van Oorsprong
Frankrijk
Datum van publicatie en in werking treden van de standaard
25 oktober 2006
Gebruik
Herdershond en waakhond
Klasse indeling F.C.I.
Groep 1 - Herders & veedrijvers (met uitzondering van de Zwitserse Sennenhonden)
Sectie 1 - Herdershond met werkproef
Korte geschiedenis
'Berger de Beauce', 'herdershond van Beauce', 'Beauceron' en 'Bas-rouge' (roodkous), zijn de namen die aan het einde van de 19e eeuw aan de herdershonden uit de Franse vlakte gegeven werden. Al deze honden waren van hetzelfde type, met een ruw- en kortharige vacht, gladde beharing op het hoofd en normaal gecoupeerde oren. Het lichaam is voorzien van brandaftekeningen op de 4 benen en voeten, hierdoor noemde vroeger de fokkers deze honden 'Roodkousen'. De vachtkleur was gewoonlijk zwart met brand, maar ook grijze, volledig zwarte en, volledige tankleurige honden kwamen voor. De Beaucerons werden geselecteerd en gefokt op hun kunde om de kudde schapen te drijven en bewaken.
Algemeen beeld
De Beauceron is een grote, stevige, krachtige en rustieke hond die goed gebouwd en gespierd is, maar zonder plompheid.
Belangrijke verhoudingen
De Beauceron heeft een gemiddelde lichaamsbouw. De lengte van het lichaam, vanaf het boeggewricht tot het zitbeen, moet ietwat langer zijn dan de schofthoogte. Het hoofd is lang : 2/5 van de schofthoogte. De breedte van de schedel en de hoogte van het hoofd zijn iets minder dan de helft van de hoofdlengte. Schedel en voorsnuit zijn van gelijke lengte.
Gedrag en karakter
Openhartig en zelfzeker. Zijn uitdrukking is oprecht, nooit vals, angstig of onzeker. De Beauceron is verstandig en moedig van karakter.
Hoofd
Het hoof is gebeeldhouwd met harmonische lijnen. Van opzij bekeken loopt de bovenbelijning van schedel en snuit ongeveer parallel.
Achterhoofdsgedeelte
Deze standaard is een vrije Nederlandse vertaling van de officiële FCI rasstandaard (gebaseerd op de Engelse vertaling van John Miller en Raymond Triquet)
Land van Oorsprong
Frankrijk
Datum van publicatie en in werking treden van de standaard
25 oktober 2006
Gebruik
Herdershond en waakhond
Klasse indeling F.C.I.
Groep 1 - Herders & veedrijvers (met uitzondering van de Zwitserse Sennenhonden)
Sectie 1 - Herdershond met werkproef
Korte geschiedenis
'Berger de Beauce', 'herdershond van Beauce', 'Beauceron' en 'Bas-rouge' (roodkous), zijn de namen die aan het einde van de 19e eeuw aan de herdershonden uit de Franse vlakte gegeven werden. Al deze honden waren van hetzelfde type, met een ruw- en kortharige vacht, gladde beharing op het hoofd en normaal gecoupeerde oren. Het lichaam is voorzien van brandaftekeningen op de 4 benen en voeten, hierdoor noemde vroeger de fokkers deze honden 'Roodkousen'. De vachtkleur was gewoonlijk zwart met brand, maar ook grijze, volledig zwarte en, volledige tankleurige honden kwamen voor. De Beaucerons werden geselecteerd en gefokt op hun kunde om de kudde schapen te drijven en bewaken.
Algemeen beeld
De Beauceron is een grote, stevige, krachtige en rustieke hond die goed gebouwd en gespierd is, maar zonder plompheid.
Belangrijke verhoudingen
De Beauceron heeft een gemiddelde lichaamsbouw. De lengte van het lichaam, vanaf het boeggewricht tot het zitbeen, moet ietwat langer zijn dan de schofthoogte. Het hoofd is lang : 2/5 van de schofthoogte. De breedte van de schedel en de hoogte van het hoofd zijn iets minder dan de helft van de hoofdlengte. Schedel en voorsnuit zijn van gelijke lengte.
Gedrag en karakter
Openhartig en zelfzeker. Zijn uitdrukking is oprecht, nooit vals, angstig of onzeker. De Beauceron is verstandig en moedig van karakter.
Hoofd
Het hoof is gebeeldhouwd met harmonische lijnen. Van opzij bekeken loopt de bovenbelijning van schedel en snuit ongeveer parallel.
Achterhoofdsgedeelte
- Schedel : Vlak of licht gerond van zijde tot zijde. De middengroef is slechts licht zichtbaar en de achterhoofdsknobbel is enkel zichtbaar op
de schedeltop.
- Stop : Geringe stop, op gelijke afstand tussen de snuit en het achterhoofd.